Mist en snijdend koud. Iedereen staat te vernikkelen aan dek. Ik help s' morgens met het vegen van de luiken, maar de coaming ijsvrij bikken vind ik te link. De haver wordt met vrachtwagens op de kade gegooid en met buldozers op een lopende band gegooid om in ons ruim te belanden, in grote, lichtbruine bergen. Stof wervelt op en inmiddels is de Westgard bedekt onder een zacht huidje van schilfers die jeuken in je neus en je ogen laten prikken en tranen.
Ik kijk uit het raam.
De haven ligt vol met brokken ijs waar vogels op staan te dobberen.
Ik heb zin om er even uit te gaan. Een korte wandeling door Mantyluoto. Het is een klein dorp met een hoofdstraat die uitkomt op het strand. Mooi, in zichzelf gekeerd.
Ik heb zin om er even uit te gaan. Een korte wandeling door Mantyluoto. Het is een klein dorp met een hoofdstraat die uitkomt op het strand. Mooi, in zichzelf gekeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.