De bootmannen van Kaskinen zijn met de auto naar onze steiger gereden en staan in de sneeuw te wachten op de hieuwlijnen die de matrozen hen voor en achter toewerpen. Aan deze dunne lijnen worden de trossen bevestigd, die daarna naar de kant getrokken worden.
Staand naast ons schip zijn het piepkleine mannetjes in de diepte. Maar het zijn stoere kerels die bij nacht en ontij en vaak in the middle of nowhere klaar staan om ons schip vast te knopen.
De Westgard gaat ijs breken en wordt daarbij geholpen door een kleine ijsbreker die een paar keer om het schip vaart en de vaargeul open vaart. In de haven van Kaskinen ligt ongebroken ijs omdat wij het enige schip zijn dat komt laden.
We leggen vast naast een silo gevuld met peat-pallets (geperst turf), dat in de
electriciteitscentrale opgestookt wordt. Na de kerst gaan we deze zwarte stoftroep laden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.