Logboek: februari 2010

zondag 28 februari 2010

Mist, zon en turf

Twee vissers in een piepklein bootje, zo naast ons schip. Heiig weer, slecht om te fotograferen. Toch schiet ik een paar aardige beelden. Misschien omzetten in tekeningen. De kapitein en loods bekijken de losplek. De haven waarin we liggen is klein, ondiep en stoffig. We lossen langs een drijvende kraan.

IJmuiden en Amsterdam

In de verte doemen de schoorsteenpijpen van Corus op. Via de sluis het Noordzeekanaal op, richting Amsterdam.

dinsdag 23 februari 2010

Turf laden voor Amsterdam

Het ruim ligt open voor een lading turf dat in bergen op de kade ligt. Vrachtwagens rijden af en aan om nieuwe lading te brengen. Er staan twee mannetjes met harken op de kade. Wat hun functie is is me totaal onduidelijk. Ze lopen wat heen en weer en hakken brokken turf kapot. De kraanmachinist is iets verloren in zijn cabine. Vreemde haven, Kunda. Bij het hek zitten valse cipiers die meteen in de deuropening staan als je in de buurt van de slagboom wandelt. Dat belooft niet veel goeds. Helaas, we hebben geen tijd om naar het stadje te wandelen. Vanmiddag gaan we alweer onderweg.

maandag 22 februari 2010

Voorbereidingen

Weer erg koud op zee. -23's nachts en 's morgens met zon -18 graden. Windkracht 7 erbovenop is oppassen. Hoe doe je dat, met zulke kou naar buiten? Ik heb er een fotootje van gemaakt. Inpakken en zoef naar buiten met mijn camera. Ik hou het aan dek ongeveer 20 minuten vol.

zondag 21 februari 2010

Kunda haven

Ook dit keer is het nacht als we aankomen in de haven van Kunda. Bij aankomst gaan de dokkers meteen beginnen met het schip vol turf te laden, dus morgen in de loop van de middag gaan we alweer varen.
De loods is een oude man, die zo hard schreeuwt dat hij geen VHF nodig heeft. Hij springt op en neer en doet heel gek. Zegt 3x hetzelfde en geeft verkeerde aanwijzingen. Het kan nog veel erger, zegt Hans. Aangekomen lopen we een rondje over de kade, gadegeslagen door de waakhonden in een hokje bij de poort. Het heeft flink gesneeuwd hier en het is druk, de hele haven ligt vol (3 schepen)

Richting Kunda

Een tegenligger in het ijs. Het geraas en gekraak is indrukwekkend. Het wordt snel donker. Al bijna te laat om te fotograferen. Het ijs minder dik, we breken er gemakkelijker doorheen. Aan de zuidkant is alles weggewaaid. Bij Kunda ligt bijna geen ijs meer.

Willy

Matroos Willy kijkt uit over zee.

Vertrek richting Kunda- Letland

We vertrekken 's morgens vroeg, met daglicht. Dat is prettig want de route die we moeten varen is slecht begaanbaar. Weinig tracks en dik ijs. Beter bij dag. De loods stapt van boord bij het loodsstation. Wij varen nog een tijdje door tot we vastlopen en na Kontio en Otso, die in het noorden van Finland werken komt ijsbreker Nordica ons helpen.

Nacht

Ook hier gaat het lossen 's nachts gewoon door. Het is ijskoud en de mist bedekt alles onder een dikke witte laag rijp. Nog een wandeling want ik zie goeie foto's.

Halla en omgeving

Een krantje kopen kan niet meer in dit dorp. De kioski is gesloten.
Zoals in alle finse dorpen staan ook in Halla mooie houten huizen in allerlei zachte kleuren. Ineens komt dikke mist opzetten vanaf zee. Ik kan de haven nauwelijks terugvinden.

donderdag 18 februari 2010

Wit

De bossen zien er adembenemend uit. Ik kan haast niet wachten tot ik aan wal kan stappen met mijn camera.

Voor thuis

De matrozen maken foto's voor thuis. Voor hun familie in de Filipijnen is het maar moeilijk voor te stellen hoe koud hun mannen het in Finland hebben.

Halla haven

De haven komt in zicht. Wauw! Witter dan wit.

Langzaam vooruit

Zo dik is het ijs waar de Westgard zich doorheen moet breken.

vaargeulen

Daglicht. En zon. Ik ga naar buiten om te fotograferen. De zee is onherkenbaar onder de dikke laag sneeuw. Het is net alsof we over land varen. Achter ons ligt een oude vaargeul, links en onze nieuwe vaargeul die nog rookt. Dit komt doordat het water relatief warm is.

dinsdag 16 februari 2010

IJsbreker Nordica

Zolang het gaat varen we door het dikke ijs. Heel gaat steeds heel langzaam. Het schip rammelt en dreunt.

De Westgard heeft ijsklasse 1A. Dat betekent dat het schip veel aan kan. Maar hier onder Helsinki begint het ijs zo vast te worden dat we in bestaande geulen moeten proberen te blijven varen anders lopen we vast.
Het 's nachts zoeken van vaargeulen is een vermoeiende bezigheid. Met het zoeklicht bekijkt de bemanning non stop naar openingen en beoordeelt de ijsruggen. Maar rond 05.00u lopen we definitief vast en roept de kapitein de ijsbreker op. Nordica vaart in deze omgeving en komt ons na een half uur losvaren en neemt ons mee naar Halla.

maandag 15 februari 2010

Bevroren zee.

Er gebeuren bijzondere dingen rond het schip. Ik probeer ze vast te leggen.

Zee richting Halla

We steken de Oostzee over richting Halla. Dichtbij de Russische grens zitten we en de zee is niet alleen bevroren hier, maar alle ijsvelden vanuit het zuiden, Estland, Letland zijn naar het noorden gedreven en bovenop die aan de Finland-kant gedreven. Het wordt weer een langzame en intense overtocht. We hebben een pruikje van boomstammetjes aan dek. Het ijs waar we 's morgens in varen bestaat uit puzzelstukjes en ballen. Ik zal de naam ervan eens proberen te achterhalen.

Vogels en kranen

Als ik op de brug aan de kaartentafel sta te schrijven zie ik vanuit mijn ooghoek een zwerm vogels langsvliegen, over de rivier. Het zijn spreeuwen, honderden. Ik kijk een tijdje naar de prachtige figuren die ze samen in de lucht maken, allemaal perfect synchroom.Tot mijn verbazing settelen ze zich met z' allen op de ijsschotsen en laten zich al kwetterend de rivier afzakken. Er varen vissersboten langs, maar ze blijven rustig zitten. Het ziet er grappig uit, een gratis ritje naar de stad, per ijsschots en de havenkranen die het allemaal rustig af staan te wachten. Letland is ok!