Visfabriek

Ik maak een wandeling door het kleine industriegebied van Kaskinen Haven. De visfabriek ligt er verlaten bij. Ondergesneeuwde lopende banden, visnetten en schepen. 

De zee

Aan de oever van het fjord. 's Zomers spoelt hier het water over mijn voeten.

De zee is een ijsvlakte. De zon gaat onder, het is 16.00u.

Recht vooruit staat de vuurtoren. Rechts ligt onzichtbaar onder het sneeuwpakket de dichtgevroren vaargeul, aangeduid door vastgevroren rode en groene boeien.

Bevroren sporen

Als de temperatuur boven nul blijft  zie je dit niet.
Bevroren golven op de boeg. De bovenste ijslaag is van de RVS-reis naar Tornio. Die eronder van in ballast naar Kaskinen varen.

Hout laden 27-01-'10

Het is erg koud en de zon komt maar een paar uur boven de kim. We laden pakketten hout voor Grangemouth en Boston UK. 

Aankomst Kaskinen 24-01-'10

Diep in de nacht leggen we aan in Kaskinen haven, achter de Trenden, een van de andere schepen van de vloot van Bore. De bootmannen ploegen door de sneeuw om de trossen aan te pakken..

Tow

Het lukt niet, we lopen ook achter Otso steeds vast in het ijs.

De Westgard wordt vastgemaakt in de ijsbreker.

Loods aan boord.

Anders dan op open water komt de pilot hier met een ladder aan boord.

In the middle of nowhere staan 2 mensen met een snowscooter en een laddertje in de vrieskou.

Exit

We verlaten de bewoonde wereld. Om ons heen overal vast ijs. Alleen deze vaargeul is begaanbaar als die iedere dag opengebroken wordt door de ijsbrekers. Wat een ruig land. Altijd duisternis in de winter en die kou..

Otso en Ulla en Westgard

Alles gaat zwaar en traag in het ijs. Het is als varen in dikke stroop. Geen ruimte, geen snelheid, gekraak en gedreun. Zonder ijsbreker hadden we hier niet kunnen lossen en nu ook niet meer weg kunnen komen. Aan het einde van de wereld wordt hier geworsteld met de elementen.

Haven Tornio, naar zee 22-01-'10

Om 23.00u vertrekken we richting Kaskinen, in ballast. Het is ongeveer 24 uur varen.

Otso ligt op ons te wachten om ons naar open zee te brengen. Ulla vaart de haven open, zodat we kunnen draaien.

Bobcat.

16.00u
Het ruim is bijna leeg. Een bobcat wordt door de kraan aan boord gehesen om de laatste lagen scrap bij elkaar te vegen.

IJsbreker Otso

Wij zijn 's nachts ook zo binnen gekomen.

Otso kan de vaargeul net lang genoeg openhouden om achter haar aan te kunnen varen. Soms in een convooi, maar in dit geval alleen. 

RVS scrap.

Het is kostbare lading, maar ziet er niet uit.

De haven van Tornio 21-01-'10

Sleepboot Ulla helpt om het ijs tussen wal en schip weg te laten drijven. Anders kunnen we niet langszij komen.
05.45u liggen we vast in de haven van Tornio.

Over 2 uur begint een ploeg met een havenkraan en vrachtwagens met lossen van de lading.

Tornio 22-01-'10

Dit schip heeft slechte brandstof gebunkerd.

IJsbreker Kontio

Stuck

We zijn definitief vastgelopen.

De Finse ijsbreker Kontio is onderweg om ons verder naar boven te brengen.

Stuck

Een schip dat vast zit in het ijs.

Pure schoonheid

Tegenligger

Alle schepen varen de geadviseerde route die is opgegeven door de finse ijsbrekers.

De bak- foxhol

Milde icing doordat de zee bevroren is.

Opbouw en bak

Als ik over de luiken, tegen de wind in naar voren gelopen ben ben ik al aan het bevriezen.

Mijn camera is traag.

Op de bak, over de rand kijkend zie ik hoe de boeg van de Westgard zich een weg door het ijs breekt.

Het is een geweld, gekraak, gebonk en een constant getinkel van brekende, schuivende stukjes ijs die langs de boeg zeilen.

Ik moet me goed vasthouden, het schip schudt en de wind rukt aan mijn jas.

IJsveld

Momentopname. Dagen achter elkaar zie ik deze ijsvelden aan me voorbij trekken, zittend aan tafel op de brug. Dit zijn ijsruggetjes. Het begin van kruiend ijs.

Er zijn vele verschillende soorten zee- ijs.

Wacht lopen

Lange dagen als het schip in het ijs vaart.

De ijsvelden schuiven, voortgestuwd door de wind. Ze schuiven op elkaar, kruiend ijs en det hele ijsmassa drijft tussen Finland en Zweden heen en weer. Vastzitten in het ijs kan een schip zo beschadigen dat het naar de schroot moet, het ijs duwt de zijkanten gewoon in elkaar en er is niets wat je ertegen kunt doen want je bent vastgelopen.

Onward.

Onward and onward and onward I go

Where no man before me has bothered to go

untill the soles of my shoes are shot full of holes

and it's all downhill with the bullit.

Nick Cave- do you love me?

Op zee/ in het ijs

Alle golven zijn totaal bevroren en de luiken inmiddels ook.

Met hamers en krabbers zijn de matrozen bezig om het ijs te verwijderen.

Op zee 16-01-'10

De dordtse stuwadoors gooien het ruim in een dag vol. ' s Nachts om 02.00u komt de loods aan boord en vertrekken we richting Finland. Het is vier en een halve dag varen. Op de Noordzee waait het vrij hard, maar het is niet zo koud. Maar op de Elbe drijven de eerste ijsschotsen ons al tegemoet. Het is duidelijk: we varen de extreme temperaturen tegemoet. Op de ijskaart zie ik dat de halve Botnische golf inmiddels is dichtgevroren. Bij Umea- Vaassa ligt het vol compressed packed ice. Verder naar boven is het voor ons onmogelijk om zonder hulp van een ijsbreker te varen. We proberen 's nachts een 'track' te volgen door het ijs, met behulp van het zoeklicht. Raken we het kwijt dan kunnen we vast komen te zitten. Het schip rammelt en schudt. Als we dik ijs rammen dreunt de klap door het schip.

Dordrecht 14-01-'10

Zo mooi, de Nieuwe Maas op, richting mijn geliefde Rotterdam.

Alle havens waarin ik rondgelopen heb. De werven waar ik fotografeerde en gewerkt heb als lasser.

Alles glijdt aan me voorbij terwijl ik ben waar ik wil zijn: aan boord van een zeeschip.

Ik heb vaak aan de Parkkade gestaan en gedacht: 'hoe ga ik dit aanpakken'? Ik wil zo graag naar zee.

En hier ben ik dan.

Second mate

Als ik 's avonds buiten een luchtje schep kijk ik door het raam. De brug ziet er knus uit.

Ik besluit stiekem foto's te maken.

De kapitein staat aan het roer en normaal gesproken zou je mij daar ook zien zitten met een boek of pen en papier of achter mijn mac. Marino, de second mate is bezig aan de kaartentafel. Hij is een reisvoorbereiding aan het maken voor onze volgende trip naar Tornio.

Westsluis naar zee 12-01-'10

Naast de Brussel met sleepboot proppen we ons want achter ons komt nog een Roro-vessel de sluis binnen, met twee sleepboten, een voor en een achter zich, om hem te manouevreren.

Wat zijn we klein vergeleken met die grote bakken!

Bezoek

Onze belgische vrienden zijn aan boord. Op de plek waar we liggen is dat mogelijk. In andere havens kan het zo moeilijk zijn om bezoek te ontvangen, dat je het gewoon moet vergeten. Mensen hebben hun oma onder een hek door moeten laten kruipen. Hele families stonden voor een gesloten poort, met de bemanning aan de andere kant ervan. Belachelijk. Maar hier in Zeebrugge, kaai 309 is geen gesjeesde bewakingsdienst en er zijn geen camera's en prikkeldraad hekken en toegangspoorten met codes.

Dit is Aaron, een enthousiaste jongen die al vanaf zijn kleutertijd van schepen houdt. 

Hij kijkt zijn ogen uit aan boord en luistert aandachtig want hij gaat in zijn klas een project doen over de Westgard. Ik maak een serie foto's van hem op alle plekken in het schip. Geen hond wil nog naar zee dus op deze jonge discipel moet men zeer zuinig zijn! 

Zeebrugge 10-01-'10

Slecht weer. Windkracht 8-9, sneeuwstorm en zware zeegang. De loodsdienst is gestaakt in Belgie. Dat betekent voor de kust heen en weer tuffen, met de deining mee, tegen de deining in, met de deining mee enz. Om 23.00u komt ineens de melding: we worden naar binnen gehaald. Wat klinkt dat taaltje toch fijn. En zeker met zo'n bericht!

We gaan onze vracht haver lossen aan een piepkleine kade met een silo, een kraan en verder niets. De route ernaartoe gaat zo ongeveer door boeren slootjes. Heel klein en nauw.

Mantyluoto 04-01-'10

Mist en snijdend koud. Iedereen staat te vernikkelen aan dek. Ik help s' morgens met het vegen van de luiken, maar de coaming ijsvrij bikken vind ik te link.

De haver wordt met vrachtwagens op de kade gegooid en met buldozers op een lopende band gegooid om in ons ruim te belanden, in grote, lichtbruine bergen. Stof wervelt op en inmiddels is de Westgard bedekt onder een zacht huidje van schilfers die jeuken in je neus en je ogen laten prikken en tranen.

Ik kijk uit het raam.

De haven ligt vol met brokken ijs waar vogels op staan te dobberen.
Ik heb zin om er even uit te gaan. Een korte wandeling door Mantyluoto. Het is een klein dorp met een hoofdstraat die uitkomt op het strand. Mooi, in zichzelf gekeerd.

Breathtaking 01-01-'10

Leeg. Onze volgende lading in haver in Mantyluoto voor Zeebrugge.

Aangezien het nog steeds onder nul is kunnen de matrozen het schip niet wassen. We varen in ballast terug naar zee, vier uur door de fjorden, langs rots-eilanden en dorpen met kleine houten huizen.

Het is haast onmogelijk om geen kitch-foto's te gaan maken van bevroren wouden en zwanen in een glinstend meer.

Sodertalje hamn 30-12-'09

Bij aankomst in de haven van Sodertalje liggen er twee schepen aan de kade.

Een gaat vertrekken, de ander gaat naar voren verhalen, zodat wij achteraan kunnen sluiten.

Wij lossen de peat-pallets, die het schip zwart en gigantisch stoffig maken. Het schip voor ons lost houtsnippers en degene die vertrokken is heeft balen geperst vuilnis gelost. Verbazend wat die centrale allemaal slikt. Het stinkt en ziet er niet echt appetijtelijk uit.

Het is morgen oud en nieuw. We hebben alweer geluk dat we binnen liggen. De meeste zusterschepen vieren zowel kerst als oud en nieuw op zee en dan heb je weinig tijd voor feestelijkheden.

De matrozen hebben uitgevonden dat de kapitein van zoet houdt, dus we worden bijna doodgegooid met koek, taart, zoete drank en vreemd genoeg, gebakken garnalen.

Fenomeen 29-12-'09

Steeds opnieuw verbaas ik me.

Dit fenomeen heet rokend water.

We kunnen ons hier aan boord levendig voorstellen dat men vroeger, zonder moderne communicatiemiddelen, middenop zee gemakkelijk de Flying Dutchman zag in deze vreemde flarden.

Koud! 29-12-'09

We zijn weer onderweg. 

De thermometer is zo dik bevroren 

dat we de temperatuur niet meer

kunnen aflezen.

-15 op zee.

Dat is koud!

Kerst aan boord 25-12-'09

Voor het eerst in mijn leven ben ik met kerst aan boord van een schip.

De kerstboom is goed vastgesjord en de kaarsen worden alleen aangestoken als we in de haven liggen. Onze kok heeft een lijst ingredienten ingeleverd, die in Kiel aan boord gekomen zijn. Hij staat al 2 dagen in de keuken om ons kerstdiner in elkaar te zetten. Extra hoofdbreker is het feit dat ik me zal beperken tot vis. Ik bof, ik krijg tigerprawn en visspiesjes, jammie!

Omdat we een paar dagen werkeloos in Kaskinen liggen kunnen we onze filipijnse vrienden uitnodigen om met ons te komen eten. Ontmoet de engelachtige  kleine Hope (die precies weet wat ze wil) en Angelica. 

Zij waren bij ons samen met hun broer en zus en moeder. Hun vader is ook zeeman. Na het diner is het tijd voor: KARAOKE! De grootste hobby van de filipijnen. Mijn stembanden zitten net in de was vandaag, helaas.....

Two icewings 26-12-'09

Zomaar een van de vele mooie beelden die voorbij komen waaien.

Twee langzaam over het ijs heen schuivende ijsschotsen terwijl we in de haven aan het keren zijn.

Niemand aan boord besteed er enige aandacht aan en ik heb geleerd om er niet over te beginnen, maar ik geniet even van dit kleine schouwspel.