Bij Sundsvall buigen de twee schepen die ons vergezeld hebben af om door de ijsbreker naar de haven gebracht te worden. Wij moeten meer naar het noorden varen, naar Utansjo. Sinds september is daar geen schip meer in de haven geweest dus we verwachten heel dik ijs, dat moeilijk te breken zal zijn. Binnen een half uur zijn we alleen op zee en totaal vastgelopen in het ijs. Om ons heen helemaal niemand meer. Het enige geluid dat je hoort, buiten het gebrom van de hulpmotor is af en toe een ijselijk gekraak als de ijsmassa beweegt. We kruien met een heel plateau zuidelijk zonder dat we dat kunnen stoppen. Nu is het wachten op de ijsbreker die dit gebied bedient. We zijn morgen pas aan de beurt. Wachten dus. Een voordeel: daglicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.