Onderweg naar Ostrand

Op sommige hoger gelegen punten zie ik ons schip varen en mijn hart knalt bijna uit mijn ribbenkast. Dat is mijn huis daar! Het is bovendien een mooie fietstocht. Alleen is die fiets zo beroerd dat ik nat van het zweet arriveer in Ostrand.

Op de brug

Dit is een buitenkans! De Westgard gaat van Tunadall naar Ostrand varen. Deze haven ligt ongeveer 10 kilometer meer landinwaarts. Ik besluit op de fiets naar Ostrand te gaan en onderweg foto's te maken van het schip. Om half elf vertrekt de Westgard zonder mij. Maar wat gaat het hard, ik moet me uit de naad fietsen om op tijd op de brug naar Arno te staan, zodat het schip onder mij doorvaart. Het lukt en is een geweldige ervaring. Iedereen zwaaien en ik proberen tussen het anti-spring-hekwerk foto's te nemen.

Sundsvall city

Ik loop rond en verheug me op een goede kop koffie, na alle bocht aan boord.

Op de fiets naar Sundsvall

Ik pak de fiets en rijd de 8 kilometer naar Sundsvall. Het is zonnig en de meeste sneeuw is van de wegen weggesmolten. Toch ziet het er ruig uit onderweg. Alles is nog wit. Als je lang op zee hebt gezeten vergeet je soms even de omgangsnormen en vind je jezelf naar binnen starend in een intrigerend gebouw. Dit bleek het cultureel gebouw van Sundsvall te zijn, met een normale ingang aan de andere kant. Ik werd een beetje vreemd aangekeken toen ik met fiets en al in de tuin naar binnen aan het fotograferen was. Mooi gebouw, eignlijk 4 aan elkaar. Dit doen de skandinaviers goed, licht en prettig bouwen.

Tunadal haven

Haven in zicht. Er liggen verschillende andere schepen.

Sundsvall

De grote stad aan deze baai heet Sundsvall. Er staat een rokende papierfabriek en een elektriciteitscentrale. Het ziet er misschien niet zo uit, maar het is een leuk stadje en ik verheug me dan ook om er vanmiddag naartoe te gaan fietsen.

Wachten voor Tunadal- Zweden

Onze kade in Ostrand, waar we gaan lossen, is nog bezet door een ander schip. Het schip is in een ijsveld gevaren, zodat ze vast ligt. We zouden een nacht voor anker moeten, maar de kapitein regelt dat we in Tunadal mogen liggen, zodat we aan wal kunnen.

Na een lange nacht

Zo'n typische loodgrijze hemel en dito ijszee. Onbestemd.

Nacht

Later op de dag wordt het ijs weer moeilijker bevaarbaar. 's Nachts proberen we in bestaande routes te blijven. Het lukt erg goed, we hebben de ijsbreker Tor Viking niet nodig en 2 schepen volgen ons richting Sundsvall.

Afbladderende verf

Zon, dus de matrozen willen schilderen, Ik denk dat de verf met -5 niet droogt, maar daar heb ik ongelijk in, zegt Willy. De officieren en de passagier zitten ondertussen lekker warm binnen.

Aan de rand

Het ijs waait weg in schotsen. We varen goed door. Oppassen voor de losse schotsen, sommigen zijn echt groot.

Op de uitkijk

Geen moment verslappen want dan zit je vast.

Stoere Stella

Nieuw voor mij, de loods gaat op het achterschip van boord. Ik zie waarom, Stella zou onze reling slopen als ze langszij zou komen.

IJsbaai Riga

De boeien die de vaargeul aanduiden worden bijna onder het ijs getrokken, zo hard drijft het weg door de wind. We worden naar 'open zee' gebracht door een sleepbootje. Knallend en rammelend beginnen we aan onze uittocht. Over ongeveer 12 uur komen we volgens de ijskaart open water tegen. Gelukkig nog een paar uur daglicht. Dat maakt het zoeken naar tracks veel gemakkelijker.

Exit Riga

Zonlicht, havenkranen en communistische propaganda op de muren. Op de pier lopen mensen. Terug naar zee, het ijs weer in.

Mix van werelden

In deze landen zie ik de voormalig communistische bouw in combinatie met de nieuwste machines.

Riga veel te kort

De stad is veel te ver weg, we liggen in the middle of nowhere. De loods waarschuwt ons voor de dorpen waar we wel dichtbij liggen. Je wordt er beroofd, 's avonds. Jammer! Ik had graag rondgekeken. Riga schijnt erg oud en mooi te zijn.

Naar Riga

Niet veel ijs, maar we verwachten vertraging want de hele baai van Riga ligt vol met vast ijs.